Kleje i taśmy to 2 alternatywy dla tradycyjnych metod łączenia materiałów, takich jak spawanie czy skręcanie. Dowiedz się, dlaczego klejenie jest wszechstronnym rozwiązaniem, a także poznaj najlepsze praktyki jego wdrażania.
Najłatwiejsze do łączenia są materiały o bardzo wysokiej energii powierzchniowej, tj. metale.
Materiały o bardzo niskiej energii powierzchniowej są najtrudniejsze do sklejenia, ponieważ uniemożliwiają dobre rozprowadzenie kleju.
Są to głównie:
Pomiędzy tymi dwiema kategoriami znajduje się większość tworzyw sztucznych o wysokiej energii powierzchniowej, które są powszechnie stosowane w przemyśle (PVC, ABS, poliester, nylon, poliimid, PMMA itp.).
Poniżej znajduje się tabela podsumowująca energie powierzchniowe dla poszczególnych materiałów:
Dzięki postępowi dokonanemu przez producentów klejów w ostatnich dziesięcioleciach, możliwe jest obecnie łączenie niemal każdego materiału, zarówno elastycznego, jak i sztywnego, o niskiej lub wysokiej energii powierzchniowej.
Podobnie jak w przypadku taśm samoprzylepnych, klejenie ma tę zaletę, że jest dyskretne, co pozwala na tworzenie praktycznie niewidocznych zespołów.
Klejenie ma tę dodatkową zaletę, że pozwala na uzyskanie wyjątkowo mocnych połączeń strukturalnych. Stosowane kleje są zazwyczaj epoksydowe, akrylowe lub uretanowe.
Na przykład: panele oznakowania LED, choć muszą być odporne na naprężenia zewnętrzne (wiatr, zimno, ciepło itp.), mogą być montowane za pomocą klejenia.
Zastosowanie klejów znacznie ewoluowało w ostatnich latach. Klejenie stało się zautomatyzowanym procesem kompatybilnym z robotyką przemysłową.
Najważniejszym krokiem w aplikacji każdego kleju jest oczyszczenie powierzchni w celu wyeliminowania wszelkich zanieczyszczeń. Stosowane produkty różnią się znacznie w zależności od czyszczonych materiałów. Dlatego konieczne jest stosowanie kompatybilnych produktów.
Ogólnie rzecz biorąc, czyszczenie obejmuje:
Pęcherzyki powietrza są zaprzysięgłym wrogiem klejenia, ponieważ ich obecność zmniejsza spójność połączenia klejowego.
Co więcej, w przypadku zespołów zaprojektowanych do pracy w wysokich temperaturach, proces nagrzewania może powodować powstawanie pęcherzyków powietrza i ich pękanie na powierzchni.
Obecność pęcherzyków powietrza jest zatem równoznaczna z osłabieniem połączeń klejonych.
Kleje to bardzo złożone produkty chemiczne, których właściwości różnią się w zależności od różnych czynników.
W związku z tym konieczne jest przestrzeganie ograniczeń wiązania, które obejmują:
W przypadku zastosowań konstrukcyjnych, gdy wiązanie musi gwarantować bardzo wysoką wytrzymałość na ścinanie (od 7 do 40 MPa), konieczne są dodatkowe kroki w celu optymalizacji wiązania.
Oto kilka przykładów:
Wytrzymałość klejonego zespołu opiera się na 3 właściwościach: sile klejenia, sile kohezji i przyczepności.
Spójność kleju zależy od jego składu chemicznego i zależy od rodzaju kleju.
Członkostwo charakteryzuje fakt, że klej przylega do powierzchni, więc jest to parametr, który zależy w równym stopniu od rodzaju materiałów, kleju i właściwości powierzchni.
Tack to trzecia siła, która zależy od zastosowanego nacisku i czasu kontaktu. Im wyższa przyczepność, tym szybciej klej "reaguje".
Chociaż nie ma czegoś takiego jak cudowny klej, klejenie może być stosowane do łączenia wszystkich rodzajów materiałów, zarówno w zastosowaniach konstrukcyjnych, jak i niekonstrukcyjnych. Ponieważ znamy zarówno materiały, kleje, jak i procesy aplikacji, nie wahaj się poprosić ADDEV Materials o poradę.
Nasze zespoły odpowiedzą tak szybko, jak to możliwe
Polski 
Français 
English (UK) 
Nederlands (België) 
Deutsch 
Magyar 
Română 
Čeština 